Om niet te vergeten.

Dandy komt uit de kennel aan de Ookmeerweg in Amsterdam Osdorp waar we hem in 1995 hebben opgehaald.

Nadat zijn vorige eigenaar was overleden is hij daar terecht gekomen en zat al 6 maanden te wachten op een nieuw baasje. Ondanks dat ik opzoek was naar een jonge hond was ik meteen verlieft op Dandy die toen al 5 jaar oud was.

Het begon meteen al erg goed. Toen was zijn naam nog Bitske. Dat vonden we maar niets want we widle zelf een naam geven aan onze hond. De kennel meende dat een naam veranderen naar 5 jaar erg moeilijk zou zijn. Tevens moesten we hem de komende tijd maar niet los laten lopen. Ook vroegen ze zich af of Dandy wel in de auto mee zou willen.

Nou, de dag dat we dandy mee namen en de deur van de auto opende sprong hij er zelf direct in. We zijn de volgende dag wezen wandelen in een park en hebben hem uit eindelijk toch los gelaten. Hij bleef zo keurig netjes bij ons en hij luisterde ook al meteen naar de naam Dandy als of hij nooit een andere naam had gehad.

Gewoon wat dingetjes.

Thuiskomen en begroet worden door een springende, blaffende, piepende, hijgende, kwispelende overblije Dandy. Het was altijd een beetje lastig omdat hij er altijd zolang mee door ging, zeker als je met grote boodschappentassen binnen kwam. Maar als je nu de deur opendoet blijft het stil en dat is toch raar.

De koelkast open doen en restjes vlees zien staan die als ze nog langer bewaard worden niet goed meer zijn. Deze gingen normaal altijd naar Dandy. Nu blijven ze liggen of gaan ze de bak in.

s'Avonds gaan slapen. Dandy lag dan altijd te wachten tot we naar bed gingen. Dan stond hij op en hobbelde ook mee naar de slaap kamer. Daar na pas de de deur dicht. 

s'Morgens op staan en Dandy begroeten.

In de avond je schoenen nog aan houden want Dandy moet er straks nog uit.

Dandy eten geven.

De haakjes op de deuren doen en de voordeur op slot omdat Dandy de deuren op kon maken.

Na het uitlaten. Naar beneden toe en naar het veldje deed hij (bijna) altijd snel en blij. Maar terug gaan vond hij maar niks en dan was ineens echt oud. Super langzaam lopen en treuzelen. Mocht hij een andere hond zien dan was hij natuurlijk wel weer "snel".  En op straat vonden de mensen hem dan zielig, zo'n oude hond kan niet zo snel enzo.. duh..

Bij het naar binnengaan van het trappenhuis ging het ook soms fout. Ik deed de deur dan alvast open en stond te wachten op Dandy. Als hij dan (eindelijk) kwam liep hij naar de deur, die ik voor hem openhield, en het leek er dan altijd op alsof hij echt naar binnen zou gaan, maar dan rook hij weer iets of bedacht zich. Terwijl ik al de trap op was omdat ik dacht dat hij ook kwam. Dan stond ik boven en Dandy nog buiten achter de deur die dan weer was dicht gevallen.  Kon ik weer terug om de deur nog een keer open te doen.

7372